22 Mart 2010 Pazartesi

Bulutlarda Saklı

Kim demiş alkol ve sigara zararlı,ben anlatayım size hayat bulutlarda saklı...Eğer ki ben ufak yaşta sigaraya başlamasaydım,hayatımda planlamam gereken en az 20yıl daha olacaktı şu anda,ve 70 yaşıma geldiğimde nasıl ayakta durabilirim diye düşünüp üzülecek ve diğer insanlara ne şekilde yük olacağımı aklımdan çıkarmak için aptal aptal şeyler düşünecektim.Akciğer filmime baktığımda ışığa tutup,güneş ışığı gözüme gözüme vuracak,gözlerim kamaşacak ve kafamı başka bir yere çevirdiğimde hiç görmek istemeyeceğim insanları görebilecektim.Kara filmime şimdiki gibi uzun uzun bakıp hayatımın bir izi olduğuna inanamayacaktım.Ben eğer sigara içmeseydim,dersanede tanıştığım ve hayatımı değiştiren insanları bilemeyecektim.Beni sırtımdan bıçaklayan "arkadaş"larımla eğlenmeye,vakit öldürmeye çalışacaktım ve ileride karamsar anılarımdan başka anlatacak hiçbir şeyim olmayacaktı.Ne zaman karamsarlığa düşsem annem derdi allah belki bir çıkış yolu(..)-öngörü-,sonra "allah" verirdi anneme akciğer tümörü.Ben yaşamak istemiyordum uzun dertli sert bir ömrü...
Ben eğer ki ufak yaşımda alkole başlamasaydım,içmeyen bi adam olsaydım,ne olacaktı? Herşey çok mu güzel olacaktı,hep mutlu mu olacaktım yoksa? "ama ileride acısını çekeceksin" bu mudur cevap? Ne kadar ileride? 3 adımı ardarda desteksiz atamıyorken mi,aynaya baktığımda vücudumdaki bütün saçlarım ve kıllarımın çamaşır suyuna bulanmışçasına beyazladığını gördüğüm zamanlar mı? Hanginiz yardım almadan birşeyleri unutabiliyor,dürüst olun hayatınızda bir kere,kendinize bile yalan söylemeden...Bir şişeyi dikmeden yada bir şişeye gömülmeden,hanginiz başarabildiniz böyle birşeyi? Hanginiz kendinizi zayıflatmadan kendinize tüm gerçekleri anlatabilecek kadar cesur oldunuz? Siz hala hayata anlam katmakla uğraşırken,ben gerektiğinde içip hayatın neden bir anlamı olması gerektiğini düşündüğümde ve bunu bir sonuca ulaştırabildiğimde,ardından düşünmem gereken şey alkole neden başladığım mı olmalı? Hayır! Ben hepinizden fazla eğlendim,hepinizden fazla ağladım,hepinizin toplamı kadar yaşadım,ardımda mutluluk bıraktım,aç köpekler birbirini yesin mutluluğu yaşamak için,baktığın her yerde görebilirsin mutluluğu ama kimse bilmiyor ki hayat,bulutlarda saklı...

11 Mart 2010 Perşembe

Huzur

Ben soyundum,tüm çıplaklığımla karşısına çıktım sevgilinin.Şimdi o yok,küçük bir haber vermeden gitti,hayatımdan çekip gidenler neden bana haber verme gereği duymaz ki? Kim tuttu lan sizi beni üzmeye çalışması için? Kime ne yapmışım ki ben,kimin içinde neler bırakmışım ki bunları yaşatmaya çalışıyosunuz lan bana? Beni yıkamazsınız siz,ne kadar düşmanım,sevmeyenim varsa,orda kalsınlar,yerlerinizde kalın,ben tekrar harekete geçersem,çok karışır ortalık.Ben 22 yıllık hayatıma mutluluğu sokmayı beceremedim.Yalanlar da söyledim bir de öyle deneyeyim diye olmadı.Hayatımda olmadığım kadar dürüst,gerçek oldum,olmadı...Hayatı ciddiye aldım,yalnız kaldım,dalgaya aldım,bu sefer de etrafım pislikten geçilmez oldu.Bunları sadece mutlu olmak için yaptım ve artık şuna eminim; mutluluk kavramı için,ama kendi mutluluğum için artık kılımı kıpırdatmam! Şimdi siz kendinizi kandırın,melekler ve şeytanlar,kandırın kendinizi ama beni kandırmaya çalışmayın artık,hayır hayır siz buna sevinmediniz,sevinemezsiniz! Sizin "sevmek sevilmek sevinmek" gibi kelimeleri kullanma yeteneğiniz yok çünkü! Ben güçlüyüm,kör değilim,hayatın arkamdan dayadığı silahı da hissedecek kadar kuvvetli hislerim,kaybolmam ben,evet ben yanan bir ağacım ama kalan yapraklarım bana yetecek-yeşerecek onlar-zaman çok yakın,ve halüsinasyonlarım ile silüetlerimin bile tek isteği,mutluluk değil,huzur...