Yeryüzü ve Denizler

Ben,lanet yeryüzünde benim için yeterli,hatta fazla sayılabilecek kadar uzun ve çeşitli yerlerde nefes almaya çalıştım...Yetmedi denizler oldum,yeryüzünü tatlı tatlı sarmaya çalışırken,kendim, denizimde nefes alamadım,boğulmak üzereydim,farkettim...Ben en başından beri bulut olmalıymışım,denizlerin sebebi,yeryüzünün güneş bekçisi...Sinirlendiğinde ışıklar saçan,bazen insanların gözlerinden çok uzaklarda ağlarken,bazen de gözyaşlarıyla insanları boğarak hayatına son verebilen ve asla tükenmeyecek bir bulut...Hatta tüm bulutların da üstünde,yüksekte,adeta bir tanrı gibi...Hatta bir tanrıdan daha somut,aslında soyut bir tanrı olmaktansa daha güçsüz somut bir tanrı olmak daha güzel olmalıydı...Yeryüzü ve denizler,ancak köle olabilirdi o yüce bulutun altında.Hayatlarını devam ettirebilecek güneşin tek geçiş kapısı,hırçın ve zeki bekçisi...